Ve gozumu actim ,babam yuzume bakiyor agliyordu yerdeydim...Bir anlik bir hafiflikti biraz once hissettigim.Bir anlik soyutlanmistim ve uyaninca tam 22 yil oncesinde oldugu gibi babamin kollarindaydim.Baktim yuzune,guvendeydim ama aglamasi canimi acitti ellerimle eline uzanmaya calistim ,Tanrim!ne kadar da titriyordu ellerim.
'iyiyim ben 'diyebildim.
...
Sahiden iyi olmak icin bircok nedenim vardi milyonlarca insana nazaran ve iyi olmamak icin de nedenlerim vardi cokca,sanirim acisi dun cikti.Ama iyi olmam gerekiyordu ve gerekicek cok daha uzun bir muddet.Sadece benim iyi olmam ki yalandan da olsa gulumsemeye calismam koyar mi isleri yoluna bilmiyorum pekcok seyi bilmedigim gibi ,ama sadece bunu yapmam gerekiyor biliyorum.
'sukur' diyebilmek icin elimde simSIki tuttugum o nedenlerimi bolca animsatmam lazim kendime.
Dayanismanin ruhuna herzaman inancim tam oldu,bu saglik sorunlariyla mucadele ederken de is araken de,sevgilim seni beklerken de ...Annemler arasinda dayansima,sevgilim seninle aramisdaki dayanisma.Lakin kabul etmeliyim dun gece butun sular durulunca veni babam yatagima yarinca ,-napiyorsun sen kendine,neyin acisini cikartiyorsun boyle ?-diyiverdim.
Iyi olucak,olmali.Sadece bu umutla bile indan daha aydinlik olmali.
Bir de bu aralar -kuslari- ne cok seviyorum ben boyle.Maalesef canlisindan cok korktugum halde bu resimleri beni cok rahatlatiyor.
Gitmek istedigim icin mi onlar gibi ?
ozgur olup ucuvermek icin mi?
hafifliklerini biraz da olsa hissetmek adina mi?
bilmiyorum ,seviyorum,nedensiz sevmek de iyidir ama degil mi?