Yazaken ellerim titriyor.
Sanırım 9 ay oldu ,yazmadım.Ben çok şey ögrendim ,birkaç kere sarhoş oldum,çokça özledim,ismini unuttuklarımı başka isimler takarak anımsadım,çokça ağladım,az küfrettim,yeni insanları soktum hayatıma ,çıkanlara biraz bakındım nerdeler diye,çıkartmaya çalıştıklarım oldu,çıkmayanlar oldu,kahredenler oldu...Çokça şukrettim,dua ettim.Ama yazmadım.Uykularım oldu kabus kabus.Yabancı müzik dinleyemez oldum,bazı ilaçlar kullanmaya başladım,melissa çayının çok faydalı bir çay olduğunu öğendim.Yaşl olgunlaşmıyormuş insanlar ,40 yaşındaki insanlar arkamdan dolaplar çevirirken gördüm.Cinnet getirmenin de insani bir olay olduğunu düşündüm çok kez ki büyük çoğunluğu gecelerde ama sevdiklerime bahsetmedim bunları düşündüğümü.Sessizce bazen sokak ortasında gürültülüce ben hayatta herşeyin yaşanabileceğini öğrendim.Olmayacak dediğin şeylerin olduğunu öğrendim tükürdüğünü yalamayı bırak o tükrükte yüzebieleceğini öğrendim.

Uyku çok güzel birşeymiş,her kaçışımın uykuya doğru olduğunu öğrendim.Yazıklarım tükenmiş,o ağdalı kelimelerim ,güzelliklerim tükenmiş .Öğrendim,iyileşmek hayal öğrendim.